گیاهان رنگ زایی که ایلات و عشایر ایران ـ با وجود وسعت خاک و کوهستانی بودن مسیر ییلاق و قشلاق ـ در رنگرزی خامه فرش به کار می برند، بیش و کم مانند هماند و فقط تنوع روش های رنگرزی و بهره گیری از روش های فنی دیگر موجد تنوع رنگ ها در فرش های آنها می شود. دریغ که راز و رمز روش های رنگرزی ایلات و عشایر پوشیده است. ازجمله این رموز چگونگی رنگرزی های مضاعف است كه به قصد قابلیت رنگ پذیری انجام می شود. تنوع رنگ و نقش فرش عشایر حد و مرز نمی شناسد و به گونه ای متغیر است كه سرعت این تغییر پژوهشگران و محققان را به شگفتی وا می دارد، زیرا ایشان هر بار با رنگ ونقشی جدید و نو مواجه می شوند.

روش سنتی رنگرزی در ایل قشقایی

  در ایل قشقایی زنان برای تهیه رنگ قالی از گیاهان صحرایی و بعضی از موادی که

در رنگرزی محلی به کار می رود استفاده می کنند و بر این باورند که این

رنگها با دوام تر از رنگ های بازاری یا جوهری است. صنایع دستی ایل قشقایی همانند دیگر عشایر ایران

 از جایگاه ویژه ای برخوردار است و چون دامپروری و پرورش دام یکی از محورهای اصلی زندگی آنهاست.  

استان فارس یکی از مراکزی است که رنگرزی گیاهی در آن رواج فراوان دارد لذا

طراوت و شفافیت رنگ و تنوع غنای رنگ آمیزی فرشهای این استان بیش از هر

عامل دیگری در شهرت جهانی دست بافته های قشقائی مؤثر است.

توانائی زنان  قشقائی در احساس رنگها و رنگ آمیزی گاه چنان باورنکردنی است که به اعجاز می ماند هم از نظر فراوانی رنگ و ریزه کاری های رنگ آمیزی و هم از لحاظ

پختگی و گیرایی و چشم نوازی و هم از نظر هماهنگی پرجاذبه وافسون کننده ای

که جریان وقفه ناپذیر رنگها را پدیدار می کند

هنر و صنعت فرش بافی فارس در تمامی مراحل، یکسره  به دست زنان است. در تمامی مراحل تنها جایی که مرد به کمک زن می آید؛ گاه در چیدن پشم، گاه درگردآوری گیاهان کوهی برای رنگرزی، و گاه در بر دار کردن  یک فرش بزرگ است و آن هم گاهی!

بزغنج ، بقم، برگ چنار، برگ مو، پوست گردو، پوست انار، انار وحشی، پوست پیاز، توت برگ توت، جفت یا پوست بلوط ، خوشك ،زعفران ، سرخس عقابی ،سماق ،گل( کافشه)،مازو ، هلیله).